Nowoczesny człowiek żyje w iluzji, że wie, czego pragnie – gdy tymczasem pragnie dokładnie tego, czego się od niego oczekuje, że będzie pragnął.

Psychoterapia jest metodą, z której może skorzystać każda osoba dorosła, a także młodzież. Najczęściej po pomoc zgłaszają się osoby w momencie kryzysowym, kiedy osobiste zasoby już wydają się być niewystarczające do poradzenia sobie z problemem.

Z psychoterapii możemy skorzystać w wielu sytuacjach:

• Kiedy odczuwamy smutek lub lęk z którym nie potrafimy sobie poradzić
• Kiedy odczuwamy, że nasze doświadczenia życiowe nas przerastają
• Czujemy, że tracimy kontrolę nad swoim życiem
• Nasze własne sposoby są niewystarczające żeby sobie poradzić w trudnych sytuacjach
• Mamy trudności w relacjach z innymi ludźmi
• Czujemy się niezrozumiali
• Mamy kłopoty z dalszym rozwojem
• Nie jesteśmy zadowoleni z własnej osoby
• Zmagamy się z takimi problemami jak depresja, fobie społeczne, lęk uogólniony czy zaburzenia zachowania, jak i inne trudności jakie dotknęły nas bądź osób nam bliskich

Psychoterapia psychodynamiczna wywodzi się z klasycznej psychoanalizy. Zakłada, że w człowieku zachodzi wiele procesów nieświadomych. W trakcie rozwoju człowiek tworzy wiele mechanizmów aby radzić sobie z rzeczywistością. Zwykle mechanizmy te ewoluują. Czasami zdarza się jednak, że część naszej osobowości blokuje się w rozwoju i mechanizmy, które dawniej były skuteczne, obecnie bardziej przeszkadzają niż pomagają. Może towarzyszyć wtedy lęk, przykre napięcie, obsesje a nawet choroby somatyczne. Satysfakcjonujące funkcjonowanie jest wtedy utrudnione. Może być trudno zbudować stały związek, utrzymać pracę. Czasami targają uczucia bardzo zmienne i często ze sobą sprzeczne.

Medycyna klasyfikuje tego typu zaburzenia jako zaburzenia osobowości, zaburzenia depresyjne, lękowe itp. Są to jednak nazwy, które potrzebne są specjalistom aby mogli sprawnie zorientować się z jakimi objawami się ktoś zmaga. Pacjent często widzi swoje objawy, ale nie rozumie ich funkcji.

Podczas psychoterapii w nurcie psychodynamicznym pacjent ma okazję uświadomić sobie swoje mechanizmy oraz zrozumieć ich sens. Dzięki temu zyskuje możliwość dalszego rozwoju.

Sesje trwają zwykle 50min. Odbywają się regularnie raz do trzech razy w tygodniu. Nie ma zadań na sesji ani do domu. Pacjent swobodnie dzieli się informacjami z terapeutą, zgodnie z własnymi potrzebami. Terapeuta pomaga zrozumieć pacjentowi nieświadomy sens wypowiedzi i zachowań.

Terapia psychodynamiczna zwykle wiąże się z długoterminowym procesem. Oparta jest o kilka prostych zasad nazywanych settingiem. Kończy się gdy pacjent oraz terapeuta widzą, że zmiana która się pojawi, będzie wystarczająca, aby pacjent mógł dalej samodzielnie i z satysfakcją modulować swoje życie.

Psycholog: Osoba po studiach psychologicznych, z tytułem magistra. Przeszkolony w diagnozie psychologicznej różnymi testami oraz ma więdzę jak funkcjonuje ludzka psychika.

Psychoterapeuta: Osoba, która ukończyła rekomendowaną podyplomową szkołę psychoterapii. Ktoś taki nie musi być psychologiem, ale zwykle ukończył studia na kierunku humanistycznym lub medycznym. Wyszkolony w procesie psychoterapeutycznym, czyli nie tylko rozumie, ale też pomaga zmieniać.

Psychiatra: Ukończył studia na akademii medycznej. Jest lekarzem, który po studiach ogólnych wybrał specjalizację psychiatrii i szkoli się w tym kierunku, lub już jest specjalistą. Jako jedyny z tej trójki może wystawiać zwolnienia i recepty. Zwykle jego funkcja ogranicza się do diagnozy i ustawienia odpowiedniej farmakoterapii. Może skierować na badanie psychologiczne do psychologa, lub na terapię do psychoterapeuty.